ಪುಟ್ಟಮಕ್ಕಳಿಗೆ ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಸುಳ್ಳು ಕಥೆ!

ನನಗನ್ನಿಸುತ್ತದೆ ಕಥೆಗಳು ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಮಕ್ಕಳಿಂದಾಗಿ.ಮಕ್ಕಳಿಗೋಸ್ಕರವಾಗಿ.ಮಕ್ಕಳ ಕಥೆಗಳು
ಕ್ರಮೇಣ ಭಢ್ತಿ ಪಡೆದು ಬದಲಾಗುತ್ತಾ ಹಿರಿಯರಿಗೂ ಅನ್ವಯವಾಗುತ್ತಾ,ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಾ ಮಕ್ಕಳ ಕಥೆ,
ಹಿರಿಯರ ಕಥೆ, ಪುರಾಣ,ಇತಿಹಾಸ,ಕಾದಂಬರಿ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ವಿಂಗಡಣೆಯಾಗುತ್ತಾ ಇವತ್ತಿನ ಈ ಹಂತಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಲುಪಿವೆ.ಎಂದೋ ಎಲ್ಲೋ ಕೇಳಿದ/ನೋಡಿದ ಘಟನೆಗಳು ಬಾಯಿಂದ ಬಾಯಿಗೆ ಹರಡುತ್ತಾ ಕಥೆಯ ರೂಪಪಡೆಯುತ್ತವೆ, ನೀತಿ ಅನೀತಿಗಳ ವಿಮರ್ಶೆ ಕತೆಯ ಹುಟ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ.
ಐದು ವರ್ಷ ದಾಟಿದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೇಳಲು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕತೆಗಳ ಸಾಕಷ್ಟು ಸರಕಿದೆ.ಆದರೆ ಈಗಿನ್ನೂ
ತನ್ನ ಪರಿಸರವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಂತದಲ್ಲಿರುವ ಮೂರುನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕತೆ ಹೇಳಲು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಅಲಭ್ಯ.ಚಂದಮಾಮದ ಕತೆಗಳು,ಪತ್ರಿಕೆ,ಮ್ಯಾಗಝಿನಿನ
ಕತೆಗಳು,ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಕತೆ ಇವು ಈ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದು.
ಆದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ತಂದೆತಾಯಂದಿರು,ಅಜ್ಜಅಜ್ಜಿಯರು ತಾವೇ ಪುಟ್ಟಪುಟ್ಟ ಕತೆಗಳನ್ನು ಹೆಣೆಯುತ್ತಾ ಈ ವಯಸ್ಸಿನ ಪುಟಾಣಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಅನಿಸುತ್ತೆ.
ನನ್ನ ಮಗಳು ಇಂಪು ಗೆ ಎರಡು ವರ್ಷ ಎಂಟು ತಿಂಗಳು.ಈಗಲೇ ಕತೆ ಹೇಳೆಂದು ದುಂಬಾಲು ಬೀಳುತ್ತಾಳೆ.ಈಗಿನ್ನು ತನ್ನ ಪರಿಸರವನ್ನು ತಿಳಿಯುತ್ತಿರುವ ಇವಳಿಗೆ ಎಂತಾ ಕತೆ ಹೇಳಬಹುದು.ಆದರೆ ಕತೆಯಿಲ್ಲದೆ ಇವಳಿಗೆ ನಿದ್ದೇಯೇ ಬರದು.ಆ ಕಾರಣ ನಾನೇ ಕತೆಗಾರನಾಗಿದ್ದೇನೆ.
ಇವಳ ಕುತೂಹಲ ತಣಿಸಲು,ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿಸಲು ನನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಯೆಂಬ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೇ ಗಾಳಹಾಕಿ ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಥಾವಸ್ತುವೆಂಬ ಮೀನು ಹಿಡಿದು ಅದನ್ನೇ ಎಳೆಯುತ್ತಾ ಕಲ್ಪನಾಶಕ್ತಿಗೆ ಸವಾಲು ಹಾಕುತ್ತಾ ಎಂತದೋ ಒಂದು ಕಥೆ ಕಟ್ಟುತ್ತೇನೆ. ಅದು ಎತ್ತೇತ್ತಲೋ ಸಾಗುತ್ತ ಕಡೆಗೂ ಒಂದು
ತಾತ್ವಿಕ ಅಂತ್ಯ ಕಾಣುತ್ತದೆ.ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ‘ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಸುಳ್ಳು ಕಥೆ’ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ.
ನನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ನಾನು ಹೇಳುವ ಕಥೆ ಹೀಗಿರುತ್ತದೆ.
ನಾನು; ಮಗು ಯಾವ ಕಥೆ ಹೇಳಲಿ?
ಇಂಪು:ಮಿಯಾಂ ಕಥೆ ಬೇಕು.
ನಾ:ಒಂದೂರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟು ಮಿಯಾವ್ ಇತ್ತು.ಅದರ ಹೆಸರೇನು?
ಇಂಪು:ಮಿನ್ನಿ.... (ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಹೆಸರು ಕಟ್ಟುತ್ತಾಳೆ
ನಾನು:ಅದು ಒಂದಿನ ಪುಟ್ಟಪಾಪು ಜೊತೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಾ ಇತ್ತಂತೆ.ಪಾಪು ಹೆಸರೇನು ಹೇಳು?
ಇಂಪು:ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಯೋಚಿಸಿ ನಂದನ್.... ಎನ್ನುತ್ತಾಳೆ.
ಹೀಗೆ ಮಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರದಂತೆ ಕತೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ.
ನನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಕತೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಏಳುತ್ತವೆ.ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಗೆಹರಿಸಿ ಬೆಕ್ಕು ನೀರಿನ ಗುಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಗ್ಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ ನೀರಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತಂತೆ,ಆಗ ಪುಟ್ಟ ಪಾಪ ಅವರ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಕರೆದು ಮಿಯಾವ್‌ನನ್ನು ಮೇಲೆ ಎತ್ತಿಸಿತಂತೆ.ಮಿನ್ನಿ ಡ್ಯಾನ್ಸ ಮಾಡುತ್ತಾ ಪಾಪುಗೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳಿತಂತೆ ಎಂದು ಏನೋ ಒಂದು ಕತೆಕಟ್ಟಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ.ನೀರಿನ ಹತ್ತಿರ ಒಬ್ಬರೇ ಹೋಗಬಾರದು,ಬಗ್ಗಿನೋಡಬಾರದು ಎಂದು ತಿಳಿಸಿ ಕತೆ ಮುಗಿಸುತ್ತೇನೆ
ಇದರಿಂದ ಮಗುವಿಗೆ ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪುಗಳ ಅರಿವಾಗುವುದರೊಂದಿಗೆ,ಸಮಯಪ್ರಜ್ಞೆ,ಪ್ರೀತಿ,ಅನುಕಂಪ ಮೊದಲಾದ ಗುಣಗಳು ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ನನ್ನದು.
ಕತೆಗಳು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಉಂಟುಮಾಡುವ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಅನುಪಮ ನಿರಂಜನರು ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.ಕಥೆಗಳಿಂದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಲ್ಪನಾಶಕ್ತಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ,ಕುತೂಹಲ ತಣಿಯುತ್ತದೆ,ಬುದ್ದಿ ಚಿಗುರುತ್ತದೆ,ಸಾಹಸಪ್ರವೃತ್ತಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ,ಅನುಕಂಪ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ.ದುಷ್ಟರಿಗೆ ಸೋಲು,ಸತ್ಯವಂತರಿಗೆ ಜಯ ಎಂಬ ನೀತಿ ಮನದಟ್ಟಾಗುತ್ತದೆ.ಹೀಗೆ ಕಥೆಗಳು ಮಗುವಿನ ಬೌದ್ದಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ನೆರವಾಗುತ್ತದೆ.
ಕಥೆಗಳು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಉಪಯೋಗವೂ ದೊಡ್ಡವರಿಗೂ ಅಷ್ಟೇ ಉಪಯೋಗ.ನಿತ್ಯಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನೂರೆಂಟು ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಜಂಜಟಾದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದೊಡ್ಡದಾಗಿಯೇ ಯೋಚಿಸುವ ನಾವು ಒಂದೈದು ನಿಮೀಷ ಹೀಗೆ ಸಿಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಂದುಕೊಂಡು ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ ಬೆರೆತರೆ
ಮನಸ್ಸು ನಿರಮ್ಮಳವಾದಿತೆಂಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.
ನೀವೇನಂತೀರಿ?

ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿ----ಮುಂದೆ ಬರಲಿದೆ--
ಈ ಗೌರಿ ಅಪ್ರತಿಮ ಸುಂದರಿ!!!